Francja - informacje

FRANCJA

Oficjalna nazwa: Republika Francuska
Ustrój: republika
Stolica: Paryż
Język: francuski
Waluta: 1 euro (€) = 100 centów

Mimo iż podczas II i I wojny światowej Francja była po stronie zwycięzców, w obu wojnach straciła tyle ludności, majątku narodowego i terytoriów zamorskich, że straciła rangę imperium.
Od 1958r. Francja walczyła o wprowadzenie prezydenckiego modelu demokracji i w końcu zdołała przezwyciężyć problemy i zbudowała stabilny, nowoczesny model państwa.
W ostatnich latach, po zakończeniu procesu wzajemnych przeprosin i zadośćuczynienia z Niemcami, Francja objęła główną rolę w procesie integracji europejskiej.

Informacje ogólne
Ludność: We Francji mieszka 60 656 178 osób. Gęstość zaludnienia wynosi 111 mieszk./km². Powierzchnia kraju: Gęstość zaludnienia wynosi 547 026 km².
Strefa czasowa: Czas środkowoeuropejski (UTC+01:00)

Kod telefoniczny i ważniejsze numery telefonów
Kod telefoniczny +33

Pogotowie: 15
Policja: 17
Straż pożarna: 18
Można również używać międzynarodowego numeru alarmowego – 112.

Elektryczność
Elektryczność: 230V / 50 Hz

Przepisy prawne
Za przemyt narkotyków i handel nimi grozi kara do 10 lat pozbawienia wolności. Wwóz podrobionych artykułów znanych firm francuskich jest karany.

Bezpieczeństwo
W Paryżu i w innych dużych miastach oraz na Lazurowym Wybrzeżu w miejscach użyteczności publicznej (metro, szybka kolej podmiejska, muzea, sklepy, plaże na południu kraju) należy zachować szczególne środki ostrożności ze względu na częste kradzieże kieszonkowe i drobne rozboje. Nie należy pozostawiać dokumentów, pieniędzy i innych wartościowych przedmiotów w pokojach hotelowych oraz w samochodach. W dużych miastach problemem stały się kradzieże dokonywane przez młodocianych przestępców poruszających się na skuterach i motocyklach. Obserwują oni jadące samochody, w których na siedzeniach znajdują się cenne przedmioty. Kiedy auto zatrzymuje się, np. na czerwonym świetle, otwierają drzwi samochodu, pokrywę bagażnika albo wybijają szybę, czasami rozpylają wewnątrz gaz łzawiący, zabierają łup, po czym uciekają, często jadąc pod prąd. Ofiarami tego rodzaju napadów padają najczęściej samotnie prowadzące samochód kobiety.

Placówki dyplomatyczne

Ambasada Republiki Francuskiej
ul. Piękna 1, 00-477 Warszawa
tel. 529 30 00; fax 529 30 01
e-mail: press@ambafrance-pl.org
Internet: http://www.ambafrance-pl.org

Biuro Attaché Obrony
tel. 529 31 51; fax 529 31 60

Wydział Kulturalny, Naukowy i Współpracy
tel. 529 30 00; 529 30 71/73 (Sekretariat)
fax 529 30 08
529 30 09 (współpraca w dziedzinie edukacji)

Wydział Konsularny
tel. 529 30 00; 529 30 51
fax 529 30 04

Wydział Handlowy
tel. 529 31 00; fax 529 31 01
e-mail: varsovie@missioneco.org

Ambasada RP 1 rue de Talleyrand, 75007 Paris, France
tel. (0-033) 14 31 73 405
fax. (0-033) 14 31 73 407
e-mail: info@ambassade.pologne-org.net
strona www: www.ambassade.pologne.net

Konsulat Generalny RP w Paryżu
5 rue de Talleyrand, 75007 Paris
tel. (0-033) 14 31 73 422, 14 31 73 474
fax. 14 31 73 434
e-mail: info@consulat-pologne-paris.com.fr
www.consulat-pologne-paris.com.fr

Konsulat Generalny RP w Lille
45 Boulevard Carnot, 59800 Lille, France
tel. (0-033) 3- 2014 41 80
telefon dyżurny: 0607220069
fax. (0-033) 3 - 2014 46 50
e-mail: consupl.lille@wanadoo.fr
www.nordpasdecalais.fr/consulats/pologne.htm

Konsulat Generalny RP w Lyonie
79 rue Crillon, 69006 LYON, Cédex 06, France
tel. (0-033) 04 78-93-14-85
fax. (0-033) 4 37 51 12 36
e-mail: konsulat.rp.lyon@wanadoo.fr
strona www: www.lyon.consulat.pologne.net

Konsulat Generalny RP w Strasburgu
2 rue Geiler, 67000 Strasbourg, France
tel. (0033) 388 37 23 20
fax.(0033) 388 37 23 30
strona www: www.consulat-pologne-strasbourg.org
e-mail: kgrps@consulat-pologne-strasbourg.org

Stałe Przedstawicielstwo RP przy Radzie Europy
2 rue Geiler, 67000 Strasbourg, France
tel. (0-033) 388 37 23 00
fax. 388 37 23 10
Dyżurny tel. kom. (0033680418764)
e-mail: rep.perm@coe-poland.org
www.coe-poland.org

Stełe Przedstawicielstwo RP przy OECD w Paryżu
136, rue de Longchamp, 75116 Paris, France
tel. (0033) 156285760
fax. (0033) 156289466
e-mail: pol.deleg@oecd.pologne-org.net, info@oecd.pologne.net
www.oecd.pologne.net

Konsulat RP w Nicei
Konsul Honorowy: Eugene Horoux-Horszowski (francuski, polski)
57, boulevard Victor-Hugo, 06200 Nice
tel. (0-033) 4 938 23 972
fax. 4 938 24 549
consulhonoraire@aol.com

Konsulat RP w Bordeaux
Konsul Honorowy: Bertrand de Bentzmann (francuski)
Beraud-Sudreau S.A., 2, Place de la Bourse
33076 Bordeaux Cedex
tel. (0033) 556 794 444
fax. 556 795 265

Konsulat RP w Rennes
Konsul Honorowy: Michel Dorin (francuski, polski, angielski, niemiecki)
Dories Consultants, Avenue des Peupliers,
35510 Cesson Sevigne
tel. (0) 2-99-83-81-82
fax. (0) 2-99-83-91-95
e-mail: dories@dories.com

Konsulat RP w Toulouse
Konsul Honorowy: Longin Fourdrinier
21, rue Volta, 31000 Toulouse
tel./fax. (0033) 561 638 168
e-mail: l.fourdrinier@magcos.com

Cło, wizy, paszport
Obywatele polscy korzystają z prawa do swobodnego przepływu osób w ramach Unii Europejskiej/ Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu (niezależnie od jego celu) na terytorium Republiki Francuskiej do 90 dni jest paszport bądź dowód osobisty (starego i nowego wzoru). Ograniczenia swobodnego przemieszczania się i pobytu mogą mieć miejsce jedynie z uwagi na zasady polityki bezpieczeństwa i zdrowia publicznego. Te same zasady obowiązują przy podróżach do francuskich departamentów zamorskich, tj. Gwadelupy, Martyniki, Gujany Francuskiej i Reunion. Natomiast przy wyjazdach na obszar departamentów francuskich (poza metropolią i wymienionymi wyżej departamentami zamorskimi) na okres przekraczający 90 dni niezbędna jest wiza – z wyłączeniem przypadków prowadzenia własnej działalności gospodarczej lub posiadania zezwolenia na pracę na tych terytoriach.
Dodatkowe informacje w wersji elektronicznej są dostępne na stronie internetowej MSZ: www.msz.gov.pl w dziale Informacje konsularne – „Informacje dla obywateli polskich wyjeżdżających do innych krajów UE/EOG”.

Przed wyjazdem należy się upewnić, czy dokument jest w wystarczająco dobrym stanie technicznym i pozwala na stwierdzenie tożsamości (szczególną uwagę w przypadku starszych, książeczkowych dowodów osobistych należy zwrócić na aktualność zdjęcia). Z dniem 30 kwietnia 2006 r. (zgodnie z Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2004/38/WE z 29 kwietnia 2004 r.) w przypadku pobytu nie przekraczającego trzech miesięcy obywatele UE uzyskują prawo pobytu w innym państwie członkowskim bez żadnych dodatkowych warunków i formalności poza koniecznością posiadania ważnego dowodu tożsamości lub paszportu. Prawo swobodnego przemieszczania się i pobytu uzyska też członek rodziny obywatela UE nie mający unijnego obywatelstwa, niezależnie od jego przynależności państwowej.

Pobyt powyżej 90 dni. Prawo pobytu na okres przekraczający trzy miesiące uzyskują obywatele UE:

• zatrudnieni lub prowadzący działalność gospodarczą w goszczącym państwie członkowskim;
• mający wystarczające środki na utrzymanie siebie i członków swojej rodziny, aby nie stanowić podczas swego pobytu obciążenia dla systemu pomocy społecznej goszczącego państwa członkowskiego, oraz mający pełne ubezpieczenie zdrowotne;
• przybyli do goszczącego państwa członkowskiego w celu podjęcia nauki, w tym szkolenia zawodowego, oraz mający pełne ubezpieczenie zdrowotne i środki finansowe na utrzymanie.

W przypadku takiego pobytu po 30 kwietnia 2006 r. państwa członkowskie mogą wymagać od obywateli UE jedynie zarejestrowania się w urzędzie właściwym dla miejsca pobytu i uzyskania dowodu zarejestrowania się.

Francja stosuje przejściowe ograniczenia w swobodnym przepływie siły roboczej wobec obywateli większości nowych państw członkowskich UE. W związku z tym zasady dłuższego niż 3 miesiące pobytu obywateli polskich we Francji określone są odmiennie w zależności od charakteru pobytu. Przepisy francuskie inaczej regulują pobyt osób zawodowo nieaktywnych, a inaczej osób aktywnych zawodowo:

• osoby nie podejmujące działalności zarobkowej (emeryci, renciści, osoby żyjące np. z dochodów kapitałowych czy darowizn oraz studenci) mają prawo do swobodnego przemieszczania i osiedlania się na terytorium Francji, muszą jednak mieć własne źródło utrzymania i ubezpieczenie socjalne na wypadek choroby i leczenia; osób tych nie obowiązuje karta pobytu;
• osoby aktywne zawodowo obowiązane są do uzyskania ze­zwolenia na pracę i karty pobytu. Do tej kategorii należą: pracownicy najemni, osoby prowadzące własną działalność gospodarczą, usługodawcy i usługobiorcy;
• inne kategorie:
a) studenci – podejmując pracę zarobkową w czasie studiów, obowiązani są uzyskać tymczasowe zezwolenie na pracę, po czym otrzymują kartę pobytu Wspólnoty Europejskiej (ważna maksymalnie rok);
b) naukowcy – mogą przebywać, mając status osoby nieaktywnej zawodowo lub pracownika najemnego (nie muszą uzyskiwać zezwolenia na pracę);
c) stażyści i praktykanci – wyłączeni są z ograniczeń okresu przejściowego z zastrzeżeniem, że po zakończeniu stażu (maksymalnie 18 miesięcy) nie mogą podejmować pracy najemnej bez zezwolenia prefektury;
d) pracownicy zatrudnieni na stałe, mający pozwolenie na wykonywanie pracy przez 12 miesięcy lub dłużej, otrzymują kartę pobytu Wspólnoty Europejskiej na okres dziesięciu lat z adnotacją: toutes activités professionnelles – réglement 1612/68. Podobny dokument otrzymują członkowie ich rodzin;
e) współmałżonkowie obywateli francuskich otrzymują kartę pobytu z zezwole­niem na pracę ważną 10 lat;
• obywatele RP przebywający legalnie na terytorium Republiki Francuskiej przed 1 maja 2004 r. na podstawie karty pobytu tymczasowego lub stałego po upływie ważności tego dokumentu otrzymują z mocy prawa kartę Wspólnoty Europejskiej, ważną 10 lat, pozwalającą na wykonywanie każdej kategorii aktywności zawodowej (nie dotyczy to osób, których zezwolenia na pracę dotyczyły kontraktów na okres krótszy niż 12 miesięcy).

Zgodne z normą unijną. Funkcjonariusze francuskich służb celnych mogą przeprowadzać kontrole na całym obszarze Republiki Francuskiej, także w mieszkaniach prywatnych.

Meldunek
We Francji nie ma obowiązku meldunkowego. Cudzoziemiec jest obowiązany wypełnić kartę identyfikacyjną w hotelu. Policja i żandarmeria są uprawnione do kontrolowania tożsamości cudzoziemców.

Przydatne zwroty
• "Excusez-moi Monsieur/Madame": przepraszam pana/panią

• "S'il vous plait Monsieur/Madame" : proszę

• "Merci Monsieur/Madame" : dziękuję

• "Au revoir Monsieur/Madame" : do widzenia

Komunikacja
Francuskie koleje państwowe SNCF mają bardzo rozwiniętą sieć kolejową w całym kraju. Pociąg TGV jest najszybszym pociągiem na świecie i osiąga prędkość nawet 300 km/godz. Łączy on główne miasta w rekordowym czasie. Podróżowanie dalekobieżne autobusem nie jest we Francji tak popularne jak w Polsce. Autobusy przeważnie stanowią w regionach wiejskich przedłużenie linii kolejowej.

Informacje dla kierowców
Francja honoruje zarówno polskie, jak i międzynarodowe prawo jazdy. Obywatele państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, którzy osiedlają się we Francji na stałe, mogą wystąpić o wymianę ich praw jazdy na francuskie, lecz nie jest to obowiązkowe. Obowiązek wymiany dotyczy jedynie dwóch przypadków: 1) prawa jazdy uzyskanego w Polsce w drodze wymiany prawa jazdy wydanego przez władze państwa spoza obszaru EOG, 2) popełnienia przestępstwa, którego konsekwencją może być zawieszenie, odebranie lub anulowanie prawa jazdy. Autostrady we Francji są płatne. Dozwolona prędkość: 50 km/godz. w terenie zabudowanym, 90 km/godz. w terenie nie zabudowanym, 130 km/godz. na autostradzie (w czasie deszczu 110 km/godz.). Przekroczenie dozwolonych prędkości karane jest wysokimi mandatami. W przypadku zatrzymania w takiej sytuacji kierowców cudzoziemskich policja lub żandarmeria może unieruchomić pojazd (zatrzymując np. dokumenty samochodu) do czasu uregulowania mandatu gotówką na miejscu. Prowadzenie przez kierowcę rozmów przez komórkę jest zabronione. Za nieprzestrzeganie tego zakazu grozi mandat – 35 EUR. W przypadkach drastycznych lub np. w razie odmowy zapłacenia mandatu na miejscu sprawa może trafić do sądu, który może nałożyć grzywnę w wysokości 150 EUR. Używanie zestawu głośno mówiącego nie jest zabronione, choć może podlegać karze, jeśli zostanie udowodnione (np. na podstawie billingu), że mogło mieć związek z przyczyną wypadku. W autokarach, w których siedzenia dla pasażerów wyposażone są w pasy bezpieczeństwa, istnieje bezwzględny obowiązek zapinania ich przez podróżnych. Kierowcy autokarów wycieczkowych i samochodów ciężarowych są obowiązani do przestrzegania przepisów dotyczących czasu pracy i przerw w jeździe. Nierespektowanie tych zasad karane jest wysokimi grzywnami (od kilkuset do kilkunastu tysięcy euro). Konsulaty nie mają możliwości opłacania mandatów ani wpływania na miejscowe władze, by odstąpiły od wymierzenia kary. Turyści polscy przyjeżdżający do Francji samochodami powinni wiedzieć, że przepisy i orzecznictwo sądowe w sprawach wypadków drogowych sytuują pieszego na pozycji bardzo uprzywilejowanej. Stąd w praktyce, zwłaszcza na drogach dużych miast, zjawiskiem powszechnym jest m.in. przechodzenie przez jezdnię na czerwonym świetle. W związku z tym w dużych aglomeracjach zaleca się jazdę z niewielką prędkością, pozwalającą na zatrzymanie pojazdu w przypadku nagłego wtargnięcia pieszego na drogę. Zasadę ograniczonego zaufania należy stosować w dużych miastach, a zwłaszcza w Paryżu, gdzie miejscowi kierowcy rzadko np. używają kierunkowskazów, natomiast dość często skręcają z prawego pasa jezdni w lewo i odwrotnie. Zasada pierwszeństwa przejazdu dla pojazdów nadjeżdżających z prawej strony (m.in. na rondach) jest bezwzględnie obowiązująca, respektowana i egzekwowana zwłaszcza w Paryżu. Poza stolicą na rondach pierwszeństwo mają pojazdy znajdujące się już na rondzie (informują o tym stosowne znaki drogowe).

Zdolności płatnicze i przykładowe ceny
Środkiem płatniczym we Francji jest euro równe 100 centom. Banknoty mają nominały 5, 10, 20, 50, 100, 200 i 500 euro, monety – 1 i 2 euro , 1, 2, 5, 10, 20 i 50 centów. Kurs 1 euro został ustalony na poziomie 6,56 FF.

Walutę zagraniczną można wymieniać na euro we wszystkich bankach, w urzędach pocztowych oraz w kantorach wymiany na lotniskach i dworcach kolejowych. Oczywiście euro można też wykupić w bankach i kantorach w Polsce (1 euro = ok 3,80 PLN).

Najpopularniejszą kartą płatniczą we Francji jest karta Visa. Za pomocą tej karty można płacić w hotelach, restauracjach i sklepach oraz pobierać gotówkę w bankach i bankomatach. Zależnie od typu karty można wypłacić z bankomatu od 100 do 500 euro.

Co zabrać ze sobą?
• Okulary przeciwsłoneczne, filtr ochronny, kapelusz do ochrony przed słońcem
• Ubranie przeciwdeszczowe

Zalecane szczepienia, higiena
Nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, szczepienia nie są obowiązkowe. Obywatele polscy przybywający do Republiki Francuskiej na po­byt krótkotrwały (turystyka, odwiedziny itp.) powinni przed wjazdem z Polski zaopatrzyć się we właściwym oddziale NFZ w Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Jeśli będą musieli skorzystać z pomocy miejscowych placówek leczniczych, powinni przedstawić tę kartę, by udokumentować prawo do podstawowych świadczeń zdrowotnych. Uwaga: od 1 stycznia 2006 r. Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ) zastąpiła dotychczasowy druk E111 umożliwiający obywatelom Unii korzystanie z opieki medycznej w innych krajach członkowskich. Aby ją otrzymać, wystarczy zgłosić się do najbliższego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. EKUZ uprawnia tylko do korzystania z podstawowych usług medycznych, dlatego wyjeżdżającym za granicę zaleca się wykupienie dodatkowych ubezpieczeń prywatnych, które w razie konieczności pokryją koszty leczenia w szerszym zakresie, jak również koszty opieki medycznej w prywatnych szpitalach i klinikach. Wskazane jest wykupienie indywidualnego pakietu ubezpieczeniowego, szczególnie od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia (poza EKUZ). Świadczenia zapewnione przez EKUZ nie obejmują tych przypadków. Bliższe informacje: www.nfz.gov.pl. Ze względu na bardzo wysokie koszty leczenia we Francji (koszt wizyty u lekarza specjalisty waha się od 30 do 70 EUR, a jedna doba leczenia w szpitalu kosztuje średnio od 600 do 1500 EUR) turyści powinni wykupić w kraju dodatkową prywatną polisę ubezpieczenia od nieszczęśliwego wypadku lub nagłego zachorowania. Ważne, by polisa pokrywała też koszty hospitalizacji spowodowanej nagłymi objawami przewlekłej choroby leczonej w kraju (np. chorób krążenia, cukrzycy), a w razie śmierci – transport ciała do Polski.

Klimat:
Francja położona jest w strefie klimatu umiarkowanego, a na wybrzeżu atlantyckim panuje klimat oceaniczny.
Średnia misięczna temperatura powietrza kształtuje się następująco:
- styczeń 6°C i lipiec 16°C - wybrzeże atlantyckie
- styczeń 0,9°C i lipiec 19°C - północny - wschód
- styczeń 8°C i lipiec 24°C - wybrzeże Morza Śródziemnego

Roczna suma opadów atmosferycznych waha się od 1000 mm, na wybrzeżu atlantyckim i w Ardenach do 600 mm na nad Morzem Śródziemnym. W Alpach i Pirenejach opady kształtują się w granicach 950-3000 mm.

Kuchnia Francuska
Kuchnia francuska jest uznawana za jedną z najlepszych i najbogatszych smakowo kuchni w świecie. Francja jest jednym z nielicznych miejsc, gdzie z tak dużym namaszczeniem podchodzi się do posiłków. Francuzi kochają również gotować - robią to z pasją, każdy element potrawy jest starannie wyselekcjonowany, każdy jest zakupiony we właściwym mu miejscu (u zaprzyjaźnionego sklepikarza). Ogólnie jakość jedzenia czy półproduktów jest dużo wyższa niż w innych krajach. Kuchnia francuska jest bardzo zróżnicowana w zależności od regionu. Każda najmniejsza wioska francuska ma swoje specjały. Jednakże można pokusić się o podział francuskiej kuchni ze względu na tak zwane ?obszary tłuszczowe?. Na północy Francji (Bretania, Dolina Loary, Normandia, Le Nord i Pikardia, Szampania, Alzacja i Lotaryngia, Burgundia) do przyrządzania potraw najczęściej używa się masła, na południu (Langwedocja i Roussillon, Prowansja, Lazurowe Wybrzeże, Korsyka, Dolina Rodanu, Alpy Francuskie)- oliwy, natomiast na południowym zachodzie (Poitou, Akwitania, Perigord, Quercy, Gaskonia, Pireneje) króluje smalec kaczy i gęsi.
Klasyczny francuski posiłek składa się z trzech dań. Pierwsze danie stanowią przystawki gorące (najczęściej zupy) lub zimne (np. potrawy z jaj, wędliny, sałatki). Jako danie główne najczęściej podawane jest mięso lub ryby z dodatkiem ziemniaków bądź ryżu. Po daniu głównym przychodzi czas na sery, a na zakończenie uczty podniebienia podawany jest deser - czyli lody, ciastka, placek z owocami.

Koniak
Koniak - jest wytwarzany ze spirytusu z oddestylowanego białego wina. Wyprodukowany w ten sposób produkt dojrzewa przez minimum 2,5 roku w dębowych beczkach. Pod koniec okresu leżakowania 'piwniczny' zwany we Francji maître de chai dokonuje wszelkich koniecznych okrytych tajemnicą czynności. Koniaki są klasyfikowane ze względu na gleby na jakich wyrosły winogrona z których powstało białe wino wykorzystane do produkcji koniaku. Za najlepsze uważane są koniaki powstałe z winogron, które wyrosły na glebie wapiennej.

Marc
Francuski winiak Marc produkowany jest, podobnie jak włoska Grappa, z odpadów pozostałych po produkcji wina, czyli destylowany ze świeżych sfermentowanych wytłoczony (odpady takie jak pestki, skórki i łodyżki). Tak powstaje mocny trunek o zawartości alkoholu przekraczającej 40 %, którego smak uzależniony jest od gatunku winogron. Marc z winogron ciemnych (Marc de Bourgogne) jest mocny i aromatyczny, a z białych (Marc de Champagne) lżejszy i łagodniejszy.

Cointreau
Ten mocny, pomarańczowy likier, którego nazwa pochodzi od nazwiska jego twórców, wytwarzany jest w Angers we Francji. Początkowo był to jeden z likierów Curacao (pomarańczowych), ale ze względu na swoje wyjątkowe walory smakowe stał się odrębnym rodzajem alkoholu. Cointreau ma około 40 % zawartości alkoholu i wytwarzany jest ze świeżych i suszonych skórek pomarańczy zalewanych czystym alkoholem z dodatkiem syropu cukrowego. Likier sprzedawany jest w charakterystycznej, kwadratowej butelce i najczęściej podawany samodzielnie na lodzie. Ujawnia się wtedy jego właściwość polegająca na reakcji na temperaturę. W pokojowej temperaturze Cointreau jest klarowne a po schłodzeniu staje się mleczno - mętne. Dzięki temu po podaniu ?na lodzie? można obserwować w kieliszku drobne zmętnienia.